Page 103 - หนังสือสัพพะตำรามังคละและอวมังคละล้านนาในคัมภีร์ใบลานและพับสา
P. 103
สัพพต ำรำมํคลฯฯแลฯอวมํคลฯฯล้ำนฯนาฯในคัมํีฯรใบลำแลฯพับสำ | 91
ฯฯ
ฯฯ
ฯ
ฯ
ฯ
น
์
ภ
o ไนยยะ ๑ ค าฯปบการฯยามฯเมื่อจ าสีลภาวนาฯ บัควฯรฟ฿ จากัแลฯ
่วฯ
ฯฯ
ฯ
น
ฯ
ฯ
อิฯตถฯ กถา คืจาถึอิฯตีฯนาฯรี ๑
ถ
ี
ฯ
ง
ราชคถา คืจาท้าฯฯปพยฯา ๑ จาถึงฯพ *ฟันฯสึกฯแลฯ
ว
รฯ
กมมฯกถา จาถึงฯกาไร่ การฯนาฯ การฯสวฯร กาเรือฯร เย เม ล ก
ร
ฯ
ว
ฯ
การฯค้าฯขาย ของสิ่งฯว฿ควฯาฯย อันฯใดอันฯ ๑
ฯ
ฯ
ฯ
ยามฯเมื่อกัมมฯ สีลฯฯ ๘ แลฯฟังฯธัมมฯ บัควฯรปพ฿ จาแลฯ
่วฯ
ฯ
oอันฯดีฟ฿ จา 6 ปบกา คื
ฯ
ว
ฯ
่
ร
พุทธฯคถา จาถึงฯสัพพฯฯญญฯ พุทธฯเจั้า ๑ฯ ธมมฯกถา จาถึงฯธัมฯ ๒
ฯ
ม
สฯฆคถา จาถึงฯคุณสฆ ๓ ภาวนาฯคถา จาถึงฯกัมฯ ฏฐฯานฯภาวนาฯ ๔
ม
ฯ
ั
ฯ
น
สคคฯคถา จาถึงฯเทวดาในชั้นฯฟ้า ๕ ทาฯนกถา จาถึงฯคุณสีลฯฯทาฯ ๖
ค าฯ 6 ปบการฯนี ควฯรดีจาถึงฯอยฯ ฯ ช ่วันฯแลฯยามฯแลฯ
่
o คำด่า 10 ประการ อันปุคคละผู้มีประหญา แลมีสีล บ่ควรด่าถึงองคะในตนว่า
ข้าหูหนวก ตาบอด มึงเปนต้นนั้น ๑
ด่าถึงพยาธิในตนว่า ขี้ฅาก* ขี้หิด ขี้เรื้อน ขี้ทูด 2
ด่าถึงพอแม่ว่า พอแม่มง หมาเย็ดแม่มึง 3
่
่
ึ
ด่าถึงเชื้อชาติพี่น้อง ว่ามึงนี้เปนเชื้อชาตหยก เชื้อถ่อย ว่าอั้น 4
ด่าถึงเครื่องนุ่ง เครื่องใบ ว่าขอเสื้อหยก ผ้าขาดมึงว่าอั้น 5
ด่าถึงทุกข์ไร้เขียนใจ ว่าขอขี้ไร้เขียนหยากผาน ว่าอั้นแล 6
ด่าถึงใบ ถึงง่าว มึงว่าอั้น 7
ด่าถึงว่าอ้ายขี้ฅ้าน ขี้ร้าย มึงว่าอั้น ๘
ด่าว่าอ้ายกะกินขี้ กินตด ดมข ดมตด เลียขี้ เลียตด ว่าอั้น 9
ี้
ด่าแทกเทียมของบ่ดี ใต้สิ้น ใต้เสื้อทังมวล สิบ
คำด่าสิบประการนี้ บ่ควรปุคคละผู้มีสรณาคมน์ แลสีล 5 สีล ๘ สีลสิบ จตุปริสุทธสีล แลผู้เมตตา
ภาวนานั้น บ่ควรด่า บ่ว่า ควรหื้อเว้นเสียแท้แล ฯ
oไนยยะ ๑ คำประการยามเมื่อจำสีลภาวนา บ่ควรฟวจากันแล
ั่
อิตฺถีกถา คือจาถึงอตถีนารี ๑
ิ
ราชคถา คือจาท้าวพระญา ๑ จาถึงพ* ฟันสึกแล
ู
กมฺมกถา จาถึงการไร่ การนา การสวน การเรือน เย เม ลูก การค้าขาย ของสิ่ง วัวควาย อันใดอันแล
ยามเมื่อกัมม์สีล ๘ แลฟังธัมม์ บ่ควรฟวจาแล ฯ
ั่
์
สั พ พ ะ ต ำ ร า มั ง ค ล ะ แ ล ะ อ ว มั ง ค ล ะ ล้ า น น า ใ น คั ม ภี ร ใ บ ล า น แ ล ะ พั บ ส า | 91
