มโหสถ

รายละเอียด

(1) จุฬสักกราชะได้ 1273 ตัว ปลีล้วงไคล้ เดือน 11 ลง 11 ฅ่ำ พร่ำเมงวันอาทิตย์ เชยยเสนาภิกขุ ลิกขิตฺต ปริปุณฺณ สมตฺตา แล้วแล ฯ “ธรรมมโหสดและ ธรรมวัดน้ำชำ รตนะโกสินทรศก รศ ๑๓๐ ข้าพระไชยเสนา เขียนไว้ยค้ำชูศาสนาแล (อักษรไทย)” (2) สระเด็จแล้วยามแตรเที่ยงข้าแลนายเอย ตัวบ่งามสักหน้อย เหตุบ่เคยซนานแล ตนตัวข้าชื่อว่าพรหมปัญญาสามเณร เขียนเมื่อสกราชได้ 1273 ตัว ปลีล้วงไคล้ เข้ามาในเดือน 11 แรม ๘ ฅ่ำ พร่ำว่าเมงวัน 5 ไทยกัดเม็ด ข้าแล ข้าขอหน้าบุญค้ำชูตนตัวแห่งข้าแลพ่อแม่พี่น้องชู่ฅนเทอะ ปางเมื่อปฏิบัติธุเจ้าเชยยเสนา (3) พรหมปัญญาสามเณรเฝิกใหม่ เขียนเมื่อจุฬสักกราชได้ 1273 ตัว ปลีล้วงไคล้ เดือน 12 ออก 4 ฅ่ำ พร่ำว่าได้เมงวัน 1 ไทยเปิกสีข้าแล ขอทุเจ้าภะนายตนใดได้เล่าค่อยพิจจณาไปเทอะ เหตุข้าบ่เคยซนานหลาย ทุเจ้าภะนายเหย ตัวหน้อยก็หน้อยเท่าตาไก่ ใหย่ก็ใหย่เท่าตาแมว แซวก็แซวเหมือนหมากพิดเทาะ เลาะก็เลาะเหมือนไม้บ่ถาก ขาดก็ขาดหวาง ๓ นิ้วแล ฯ ด้วยเตชผละหน้าบุญอันข้าได้ขีดแต้มหน่อดวงธัมม์ ขอหื้อนาบุญนำตนตัวแห่งข้าพ่อพี่น้องชู่ฅนแด่เทอะบุญเหยบุญ จุ่งมาค้ำชูตนตัวแห่งข้าอันเปนกำพร้าพร่องเทอะ ปางเมื่อคุรุอุปปัฏฐากมหาสวาธุเจ้าเชยยเสนาวัดน้ำชำวันนั้นแล ฯ () แล้วจุฬสักกราชได้ 1273 ตัว ปลีล้วงไค้ เข้ามาในเดือน 12 ออก ๒ ฅ่ำ พร่ำว่าได้เมงวัน 6 ไทกัดไค้ ข้าแลนายเอย สามเณรเขียนปางเมื่อปฏิบัติครูบาเชยขยเสนาวัดน้ำชำแก้วกว้างแช่ช้างดอนซายแม่ร้างช่างหม้ายช่างมากลาย สาวช่างมาใกล้ แลนายที่ไหว้ข้าเหย ค่อยพิจจรณาไปพร่องเทอะแลนายเหย ฯ ด้วยเตชะหน้าบุญอันข้าเขียนชื่อว่ามโหสถ ขอหื้อเปนอุปนิไสประจัยค้ำชูตนข้า ตัวข้าเปนเคล้า ครูบาอาจารย์แลพ่อแม่พี่น้องชู่ผู้ชู่ฅนแลบุญเหย ข้าขอหื้อได้เถิงนิพพานสิ่งเดียว คันไป่ได้นิพพานเทื่อ ยังสังสารวัฏฏะท่วนเทียวไปมาในวัฏฏะสงสารดั่งอั้น ขอหื้อข้ามีประหญาอันเร่งเรียวสับเสียวว่องไว ขอตัวข้าได้เกิดร่วมวันทัดยามพระอริยเมตเตยยะอันจักเกิดมาเปนพระพายหน้าแก่ข้า อย่าได้คลาดได้คลาแท้แด่ ฯ สามเณรเฝิกใหม่ ตัวบ่สู่งาม ใหย่ก็ใหย่ หน้อยก็หน้อยเท่าตาไก่ ตัวใหย่เท่าตาฅวาย ปุนดีอายพี่ทุพี่ภะแลนายเหยเจ้าเอย ฯ “สามมเณรชื่ว่าไชยลังกา (อักษรไทย)” (3) สระเด็จแล้วยามตาวันแลงข้าแล จุฬสักกราชะได้ 1373 ตัว ปลีล้วงไคล้ เข้ามาในเดือน 11 แรม 6 ฅ่ำ พร่ำว่าได้วัน ๔ ไทย เมืองไส้ข้าแล ฯ นิพฺพาน ปจฺจโย โหนฺตุ โน นิจฺจํ นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ จิ่งแล ฯ ข้าขอเอาสุข ๓ ประการ มีนิพพานเปนยอดแด่เทอะ ฯ ลิกฺขิตฺต ชื่อว่าสิริสามเณร เฝิกใหม่แล ขออย่าได้ด่าข้าเช่นเทอะ ฯ ยาจามิ ก็ขอพี่ทุพี่ภะค่อยพิจจรตณาไปเทอะ ฯ ข้าเขียนปลางเมื่ออยู่ปฏิบัติครูบาเจ้าเชยยเสนา วัดน้ำชำแก้วกว้าง ที่ปล่าพ้าวป่าตาลแวดล้อมตอ ฮาฮาฮิ้ว ฯ (6) สระเด็จแล้วยามกองแลงข้าแล จุรสักกราชะได้ 1373 ตัว ปลีล้วงไคล้ เดืนน 12 ออก 3 ฅ่ำ พร่ำเมงวัน 7 ไทยเปิกสี ข้าแลนา ตัวข้าน้อยชื่อว่าสามเณรเพิ่นใส่ส้อยชื่อว่าภะดวงขาวแลนา ข้าขอหื้อบุญค้ำชูตนตัวแห่งผู้ข้า พ่อแลแม่พี่น้องชู่ผู้ชู่ฅน ขอหื้อได้สุข ๓ ประการ มีนิพพานเปนยอดแด่เทอะ ฯ ข้าได้เขียนธัมม์ผูกนี้ขอหื้อมีประหญาว่องไวเสลียวสลาดรู้เยื่องคลองธัมม์ ขอเหมือนดั่งคำมักคำปราถนาชู่เยื่องชู่อันเทอะ ฯ สุทินฺนํ วต เม ทานํ ปรมํ สุขํ ธุวํ ธุวํ แด่เทอะ ฯ ตัวบ่งามสักหน้อย ค่อยพิจจรณาไปเทอะ (7) หน้ารับธัมม์มโหสถะผูกถ้วน 7 ข้าแลนายเอย ฯ “น่ารัพธรรมโหสถผูกด้วนเจ็ดเนอ (อักษรไทย)” ด้วยเตชผละนาบุญอันข้าได้ขีดแต้มหน่อดวงธัมม์เจ้ามโหสถะผูกถ้วน 7 นี้ ขอหื้อกุสละส่วนบุญค้ำชูตนตัวแห่งข้าแลพ่อแม่พี่น้องชู่ตนชู่ฅนแด่เทอะ ข้าปราถนาเอาสุข ๓ ประการ ขอหื้อสมคำปฏิญาณแห่งข้า ทังชาตินี้แลชาติหน้า ขอหื้อได้เทียบทันพระเจ้าฟ้าตนชื่ออริยเมตเตยยะตนจักเกิดมาเปนพระภายหน้าแด่เทอะ ฯ สุทินฺนํ วต เม ทานํ นิพฺพานํ ปรมํ สุกฺขํ พุทฺธสนฺติเก อนาคเต กาเล นิจฺจํ ธุวํ ธุวํ แด่เทอะ ฯ เขียนปางเมื่อปฏิบัติธุเจ้าเชยยเสนา วัดน้ำชำวันนั้นแล ฯ ตัวบ่เสมอกัน เขียนเมื่อฅืนเมื่อวันสูนกัน เหมือนหางอึ่ง ธี่ชักหางสั้นก็สั้นเท่าหางงัว ยาวก็ยาวเท่าหางคะตายแล ฯ “พระพิมสารเขียนไว้ก้ำจูพุฒสาสนาห้าปันพระวษาแล (อักษรไทย)” (8) สระเด็จแล้วเวลาบิดเบี่ยงกินทอนแลนายเอย ข้าภะเจ้าทุสรีบุญเรืองเขียนไว้ค้ำชูสาสนาพระโคตมะเจ้าตราบต่อเท้าเสี้ยง 5000 พระวัสสาก่อนแล ฯ จุฬสักกราชะได้ 1273 ตัว ปลีล้วงไคล้ เข้ามาในเดือน12 ขึ้น 5 ฅ่ำ พร่ำว่าเมงวัน 5 ไทย ก็ปริปุณณสมัตตัง แล้วแลนายที่ไหว้เหย ตัวข้าบ่พอดี ที่ใหย่ที่หน้อยก็บ่เสมอกันแล พี่ทุพี่ภะตนใดเทสนาก๋พอขอพิจจรณาจิ่มเทอะ ฯ หน้ารับธัมม์มโหสถ ผูกถ้วน ๘ มีอยู่ ๑๕ ใบแลนายเอย ฯ “หน้ารับธรรม์มเหาสถผูกถ้วร ๘ มีอยู่ ๑5 ใลแลนายเหิย (อักษรไทย)”

หมายเหตุ