Page 217 - เพชรราชภัฏ-เพชรล้านนา ประจำปี 2566
P. 217

๒๑๑



               รำงวัลและเกียรติคุณที่ได้รับ

                           พ.ศ. ๒๕๖๒               รางวัลผู้ท าคุณประโยชน์ต่อกระทรวงวัฒนธรรม ระดับจังหวัด
                                                   จากส านักงานวัฒนธรรมจังหวัดล าพูน

                           พ.ศ. ๒๕๖๔               รางวัลชมเชย การประกวดแข่งขันคลิป หัวข้อ “เยาวชนลี้รุ่นใหม่ ใส่ใจท้องถิ่น”

                                                   (เรียบเรียงและตดต่อ : สัณหณัฐ  สุติยะ)
                                                                 ั
                                                   จากมหาวิทยาลัยราชภัฏล าปาง

                           พ.ศ. ๒๕๖๕               รางวัลชมเชย การแข่งขันกลองสะบัดชัย เนื่องในวันสถาปนามหาวิทยาลัยราชภัฎ
                                                   เชียงใหม่

                                                   จากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

                                                   รางวัลชมเชย การแข่งขันกลองปู่เจ่ เนื่องในวันสถาปนามหาวิทยาลัยราชภัฎ
                                                   เชียงใหม่

                                                   จากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
                                                   รางวัลวัฒนคุณาธร ผู้ท าคุณประโยชน์ต่อกระทรวงวัฒนธรรม

                                                   จากกระทรวงวัฒนธรรม



               วิธีกำรเรียนรู้หรือทักษะและเทคนิคในกำรสร้ำงผลงำน
                       ปัจจุบันศิลปะการแสดงล้านนา : การฟ้อนดาบ ฟ้อนเจิง และตบมะผาบ ก าลังจะสูญหายไปจากแผ่นดิน

                                     ่
               ล้านนา ดังค ากล่าวของพอครูศรัณย์  สุวรรณโชติ ที่ว่า “..เมื่อไม่กี่สิบปีนี้เอง เจิงถูกลดบทบาทความนิยมลง
               เพราะค่าความนิยมของคนเปลี่ยนไป บ้านเมืองดีขึ้น ตัวบทกฎหมายเข้มงวดขึ้น ชุมโจรอะไรต่างๆ น้อยลง ความ

               ปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สินก็มีมากขึ้น ค่านิยมจากส่วนกลางแข็งแรงกว่าเข้ามาแทนที่ เจิงก็หมดวิถีการใช้งาน

               กลายเป็นของล้าหลัง ไม่ศิวิไลซ์ ไม่สมัยใหม่ คนที่เกาะกุมวิชาไว้ก็หวงแหน ไม่อยากถ่ายทอดให้ใครง่าย ๆ
               ในฝั่งคนที่นิยมก็กลับไม่ค่อยนิยม มันเลยเกิดช่องว่างขึ้นมา” ดังนั้น นายสัณหณัฐ  สุติยะ ในฐานะคนล้านนา

                                                                ่
                                                                                                      ั
               จึงต้องการที่จะอนุรักษ์และสืบสาน ด้วยการเรียนรู้จากพอครูที่มากด้วยประสบการณ์ จากนั้นน ามาพฒนา
               ต่อยอด แต่เป็นการพฒนาบนฐานองค์ความรู้ดั้งเดิม และไม่รู้สึกอาย ด้วยมุ่งมั่นที่จะรักษาไว้ซึ่งองค์ความรู้ของ
                                 ั
               บรรพชนที่ได้สร้างสรรค์และสั่งสมให้กับชุมชน ด้วยการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222