Page 162 - เพชรราชภัฏ-เพชรล้านนา ประจำปี 2566

๑๕๖

ความปลอดภัยในชีวิตทรัพย์สินก็มีมากขึ้น ค่านิยมจากส่วนกลางแข็งแรงกว่าเข้ามาแทนที่ เจิงก็หมดวิถีการใช้งาน

กลายเป็นของล้าหลัง ไม่ศิวิไลซ์ ไม่สมัยใหม่ คนที่เกาะกุมวิชาไว้ก็หวงแหน ไม่อยากถ่ายทอดให้ใครง่าย ๆ
ในฝั่งคนที่นิยมก็กลับไม่ค่อยนิยม มันเลยเกิดช่องว่างขึ้นมา”

ู
ื้
ในวงการเจิงยุคปัจจุบัน ซึ่งนายศรัณ หมายถึงยุคแห่งการฟนฟศิลปวัฒนธรรมนี้ ช่วงเวลาโลดแล่น
ไม่ยาวนานนัก ความสนใจในศิลปะเจิงมักเกิดขึ้นช่วงวัยรุ่น การแสวงหาวิชาและครูบาอาจารย์จะน าแต่ละคนไปสู่
้
วิถีทางของตน ความสนุกตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจกับประสบการณ์ชีวิตวัยเยาว์ เพอนพองน้องพถึงไหนถึงกัน พอเข้าสู่
ี่
ื่
ช่วงปลายวัยรุ่นคนส่วนหนึ่งจะถอยตัวออกไปก่อนแล้วจากกิจกรรมการเรียนที่หนักขึ้น บางคนอมตัวกับความสนุก
ิ่
วัยเยาว์ ฯลฯ จะเหลือเพยงน้อยคนที่ยังคงสนุกอยู่กับสิ่งที่ท ายังอนกับวงการที่เสมือนวงการบันเทิงท้องถิ่น
ิ
ี
จากเด็กหลายสิบคนของโรงเรียนในแต่ละรุ่นจะเหลือเพยงรุ่นละไม่เกินสองสามคน คนที่เหลืออยู่นี้อาจเป็น
ี
้
เพราะใจรักจริง ๆ หรือเป็นเพราะมีช่องทางให้เดินต่อได้ อนึ่งส่วนใหญ่เยาวชนที่มีความสามารถด้านฟอนเจิง
ฟ้อนดาบมักจะเล่นดนตรีพื้นเมืองหรือศิลปะการแสดง เช่น วงกลองล้านนา สามารถใช้ความสามารถด้านการแสดง

เลี้ยงชีพหรือเป็นงานอดิเรกได้ เชียงใหม่เป็นเมืองท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม นักเรียน นักศึกษา ทั่วภาคเหนือเข้ามา
เรียนในรั้วมหาวิทยาลัยต่าง ๆ สถาบันที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ วิทยาลัยนาฏศิลป์เชียงใหม่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี

ราชมงคลล้านนา (มีชมรมที่เข้มแข็งที่สุด) มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้แก่ คณะวิจิตรศิลป์ และชมรมพนบ้านล้านนา
ื้
และมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เป็นต้น โดยนักศึกษาแต่ละแห่งจะมีพนที่หลักในการท ากิจกรรมเป็นของตนเอง
ื้
ตามเส้นทางที่สืบทอดกันมาเป็นรุ่น ๆ โดยมีคณาจารย์และรุ่นพคอยสนับสนุน ช่วงที่โลดแล่นที่สุด คือ ช่วงนี้นี่เอง
ี่
เมื่อเข้าสู่วัยท างานแน่นอนว่าเกือบทั้งหมดตกอยู่ในสภาวะจ ายอม เพราะกิจกรรมในรั้วมหาวิทยาลัยที่หล่อเลี้ยง

ั
มีทั้งงานไปช่วย และงานว่าจ้างในอตราเบี้ยเลี้ยงนักศึกษานั้นจะจ ากัดเฉพาะคนใน ยกเว้นคนที่เป็นลูกหม้อจริง ๆ
ก็จะติดคณะ ติดชมรมอยู่ได้อกสักระยะหนึ่งกว่าจะพาตนเองออกมาได้ เมื่อออกมาเผชิญโลกภายนอกแล้ว
ี
จึงเริ่มรู้ว่าโลกแห่งความฝันและความสนุกนั้นหมดลง เข้าสู่ช่วงดิ้นรน แรงกดดันจากครอบครัว เรื่องส่วนตัวต่าง ๆ
ถึงตรงนี้ จากหลักร้อยในแต่ละจังหวัด ตอนวัยเด็ก (รวมกันก็หลายร้อยในแต่ละรุ่น) สู่การคัดช้างเผือกเข้ามา

ศูนย์กลางที่เชียงใหม่ก็เหลือหลักร้อยกระจายไปยังสถาบันต่าง ๆ พอจบก็แยกย้ายกันไป ส่วนใหญ่จะท างานตามแต่

จะหาได้ ซึ่งไม่ค่อยตรงปกที่จบมาเท่าไรนัก แล้วคนที่มีความสามารถด้านศิลปะเจิงหายไปไหนแล้ว หายไปตอนไหน
ไม่รู้ หายไปเลย จะเรียกใช้งานสักหน่อยไม่เหลือแล้ว ก็ไปท างานตามปกติคนทั่วไปนี่แหละ รับราชการ ท างาน

บริษัท ค้าขาย เปิดร้านท าธุรกิจส่วนตัวบ้าง มีทุกอาชีพ ส่วนเรื่องเจิงนั้นเก็บไว้ในใจ เป็นความทรงจ าที่ดี และมีเวลา
เมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากัน เพราะเราไม่ซีเรียส มันไม่เกี่ยวกับความเป็นความตาย เป็นความบันเทิง แต่หากวันนี้

ไม่มีเงินเดือน ไม่มีเงินเข้าบ้าน ไม่มีผลงาน อนาคตดับแน่นอน นายศรัณ กล่าวว่าอนาคตเรื่องเจิงทุกวันนี้จบสิ้นไป

ี
ตั้งแต่เมื่อวัยมัธยมแล้ว ส่วนที่ดันทุรังสนุกสนานหรือมีอดมการณ์ฟฟองนั้นมันเป็นเพยงแรงหน่วงของสภาวะจิตใจ
ู
ุ
่
เหมือนถ่านไฟที่แดงจนสุดแล้วก็รอมอดดับ เพราะอะไรจึงจบที่วัยมัธยม เพราะในกระบวนการศึกษา
ิ
ใช้ความสามารถด้านวัฒนธรรมเป็นแต้มพเศษส่งผลให้นักเรียนที่มีผลการเรียนดีเด่นอยู่แล้วได้รับเลือกไปสู่